'‘त्यो उचाइबाट हेर्दा कस्तो देखिएला साँझको हङकङ ? '
धरानबाट भेडेटार उक्लिँदाको झल्को दिने ताइमासोन डाँडाको बीच भागमा गाडी घ्याच्च रोकेर जय किरातीले भने, ‘ल अनुमान गर्नुहोस् आफैं....।' मैले उँधोपट्टि फर्केर हेरेँ, समुद्रको अथाह छातीमा मसिनामसिना अनगिन्ती टापुहरू । समुद्रले पारेका किनार, गल्छी र पहाडका टुप्पाटुप्पामा फैलिएका गगनचुम्बी संरचना । माकुराको जालोझैं जेलिएका सडक र पुलका जालोहरू । कल्पना गरेँ- कसरी बल्दा हुन् साँझमा मानिसका यी स्थापत्यहरू !
धरानबाट भेडेटार उक्लिँदाको झल्को दिने ताइमासोन डाँडाको बीच भागमा गाडी घ्याच्च रोकेर जय किरातीले भने, ‘ल अनुमान गर्नुहोस् आफैं....।' मैले उँधोपट्टि फर्केर हेरेँ, समुद्रको अथाह छातीमा मसिनामसिना अनगिन्ती टापुहरू । समुद्रले पारेका किनार, गल्छी र पहाडका टुप्पाटुप्पामा फैलिएका गगनचुम्बी संरचना । माकुराको जालोझैं जेलिएका सडक र पुलका जालोहरू । कल्पना गरेँ- कसरी बल्दा हुन् साँझमा मानिसका यी स्थापत्यहरू !
खोटाङ जिल्लाको हङकङनिवासी व्यवसायी जय किराती हाँकिरहेका छन् उनको खरानी रङको गाडी । उनीसँगै अघिल्लो सिटमा बसेर सवार भइरहेको जम्मा एक थान टुरिस्ट छु म । पार्किङबाट गाडी उकालो चढाउँदै उनी देखाउँछन्- यही हो हङकङका किरात राईहरूले साकेला नाच्ने ठाउँ । सम्झेँ, ०३७ सालतिर हाम्रै एउटा सानो समूहको पहलमा सञ्चालित काठमाडौंको पहिलो साकेला । शंकरदेव कलेजको त्यो प्रांगण ।
